WELCOME TO DRYLAND Ή ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΟ

Μια Κυριακή πρωί ξεκίνησα κι εγώ, όπως φαντάζομαι αρκετοί συμπολίτες μας, να προμηθευτώ τον κυριακάτικο τύπο, είτε από συνήθεια είτε από ανάγκη είτε για τα «εντόσθια» των εφημερίδων είτε για όλα αυτά μαζί, και ξαφνικά πέφτω στο τρίτο τεύχος της Φάκας που απρόσμενα -τουλάχιστον για μένα- βγήκε στην κυκλοφορία, μιας και περίμενα την έκδοσή της πριν από ένα μήνα και έκτοτε έχασα τα ίχνη της. Έκπληκτος διαπιστώνω τον όγκο της που τίποτε δεν είχε να ζηλέψει από τα μεγάλα αθηναϊκά φύλλα και αγχώνομαι για το πότε θα τα διαβάσω όλα τούτα. Ξεφυλλίζω με λαχτάρα τις σελίδες της Φάκας για να δω πρωτίστως αν δημοσιεύτηκε το δικό μου κείμενο και με έκπληξη διαπιστώνω ότι υπάρχει ένας θεματικός φάκελος με τίτλο Το νέο χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό που πρότεινε ο υπουργός Δημοσίων Έργων -τώρα για τον όρο περιβάλλον θα σας γελάσω-, που περιλαμβάνει και τα δυτικά παράλια του νομού μας. Ωραία, λέω, επιτέλους τουρίστες και στο Ξηρόμερο. Όμως, συνεχίζοντας την ανάγνωση, αντιλαμβάνομαι πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζεται ο καλοπροαίρετος και αφελής πολίτης, δηλαδή εγώ. Σταματάω όμως το διάβασμα γιατί όπως σας είπα είναι και τεράστιο το ρημαδοθέμα, σκέφτομαι και με το πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ο Τηλιγάδας είναι και λίγο αναρχοαυτόνομος και γι’ αυτό απρόσμενος και απρόβλεπτος, έχει κηρύξει και ανένδοτο στον νομάρχη, τα έχει βάλει κατά καιρούς και με τον Σουφλιά, τον μόνο όπως διαβάζω στις σοβαρές εφημερίδες που κάνει έργο στην κυβέρνηση, και λέω άσ' το για αργότερα το θέμα, και το άφησα. Εκείνο όμως δεν μ’ άφησε. Σαν κουνούπι γύρω από το αφτί μου βούιζε, και εξηγούμαι αμέσως τι εννοώ.

Ανοίγω ένα απόγευμα το ραδιόφωνο -λάτρης γαρ του μέσου- για ν’ ακούσω μουσική από τον Μελωδία -γιατί δεν ακούμε ό,τι και ό,τι- και αντί για τραγούδια του Σωκράτη και του Θανάση ηχούν στ' αφτιά μου δύο φωνές κάποιων «περίεργων» που μιλάνε και αυτοί για το εγκληματικό για το περιβάλλον νέο χωροταξικό πλάνο για τον τουρισμό που κατέθεσε ο Σουφλιάς. Κοίτα να δεις, λέω, ο Τηλιγάδας πρωτοπόρος στην ανάδειξη του συγκεκριμένου θέματος. Όμως και αυτοί οι τύποι περίεργοι μου φάνηκαν. Ο ένας δημοσιογράφος στο περιοδικό Γαλέρα, γνωστών αριστερών αντιλήψεων, και ο έτερος γνωστός τοπογράφος και ενεργός πολίτης που κάθε λίγο και λιγάκι ανακατεύει τα πράγματα πότε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πότε με τα αυθαίρετα, πότε με την κακοποίηση του περιβάλλοντος. Όπως καταλαβαίνετε, και μουσική δεν άκουσα και διαπίστωσα για ακόμη μια φορά ότι κάτι περίεργοι τύποι από το χώρο φυσικά της αριστεράς -από πού αλλού θα ήταν άλλωστε- θέλουν να φρενάρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη του νομού μας και όχι μόνο. Η ιστορία βέβαια έχει και συνέχεια, γιατί όπως σας είπα το θέμα όλο λέω να το αποφύγω και όλο με κυνηγά.

Στο ένθετο περιοδικό του σαββατιάτικου φύλλου της Καθημερινής ΟΙΚΟ -τι τις θες, ρε μεγάλε, κι εσύ τις εφημερίδες αφού σε χαλάνε; θα αναρωτηθεί δικαίως κάποιος- ο δημοσιογράφος Γ. Ελαφρός, γνωστός κομουνιστής και αυτός ,της εξωκοινοβουλευτικής μάλιστα αριστεράς, είχε πάλι το ίδιο θέμα με συνέντευξη ενός εκ των αρχικών μελετητών του χωροταξικού για τον τουρισμό, ο οποίος ήταν λίβελος για το σχέδιο αυτό. Τέλος, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία η γνωστή και μη εξαιρετέα για τις αριστερές πεποιθήσεις της ομάδα του Ιού ανέπτυξε και αυτή με τη σειρά της το θέμα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του επικείμενου αυτού χωροταξικού σχεδίου.

Απ' ό,τι καταλαβαίνω, όλες οι δυνάμεις της αριστεράς που έχουν αλώσει τα μέσα ενημέρωσης βάλθηκαν για μια ακόμη φορά να ναυαγήσουν ένα σχέδιο που τόσα χρήματα φιλοδοξεί να φέρει σε έναν τόπο φτωχό όπως ο δικός μας. Βέβαια, καταλαβαίνω ότι τα πολλά φράγκα θα τα πάρουν οι μεγαλομεσίτες, οι εργολάβοι, αλλά όπως λέει και ο πάνσοφος λαός μας, κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα. Και η γλάστρα βέβαια είναι ο ξεκληρισμένος καπνοπαραγωγός και εν γένει ο κάτοικος αυτής της τόσο παραμελημένης περιοχής, που μπορεί άνετα να πουλήσει τη γη του πλέον ως οικόπεδο και τα παιδιά του να βρουν δουλειά στον τόπο τους. Τώρα θα μου πείτε, τι δουλειά θα βρουν σε ένα τέτοιο τύπου τουριστικό μοντέλο που περιλαμβάνει ιδιόκτητες παραθεριστικές κατοικίες; Ε πώς, τι λέτε τώρα. Στην αγορά, όπως και στη δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Τα αγόρια μπορούν άνετα να δουλέψουν ως pool boy, καθαριστές πισίνων δηλαδή, έχοντας και τα τυχερά τους αν πιστέψουμε τις διάφορες ερωτικές ταινίες που περιλαμβάνουν αυτή την κατηγορία εργαζομένων στις πιο καυτές ερωτικές φαντασιώσεις των πλούσιων αλλά και συγχρόνως παραμελημένων γυναικών. Επίσης, πεδίο δόξης λαμπρό ανοίγεται για εργασία και στα υπό κατασκευή γήπεδα του γκολφ. Εκεί που κρατάγανε το φιντάνι, τώρα θα κρατάνε τα μπαστούνια του γκολφ, και εκεί που έσκυβαν για να το φυτεύουν, τώρα θα μαζεύουν τα μπαλάκια και θα κουρεύουν το γκαζόν. Από το να παίζουν μπιλιάρδα και πινγκ πονγκ στα κακόφημα σφαιριστήρια, χίλιες φορές να ασχολούνται ως εργαζόμενοι με το γκολφ, που μου διαφεύγει αυτήν τη στιγμή αν είναι ολυμπιακό άθλημα για να του δώσουμε και την πρέπουσα αίγλη, αλλά δεν νομίζω να τη χρειάζεται όταν κοτζάμ εθνάρχης μας ασχολούνταν φανατικά μ' αυτό. Τέλος, οι θυγατέρες των αφανισμένων πια καπνοπαραγωγών μπορούν άνετα να αναλάβουν την καθαριότητα των σπιτιών αυτών, και μην ξεχνάτε πως οι Ευρωπαίοι εργοδότες δεν είναι σαν εμάς. Τα 500 με 600 ευρώ θα τα παίρνουν τα παιδιά στην ώρα τους, νόμιμα με το ΙΚΑ τους και με όλα τους. Αφήστε λοιπόν τους μίζερους αριστερούς να φωνάζουν για το περιβάλλον. Εδώ, εκείνο που προέχει είναι να γεμίσουμε το στομάχι μας, έστω και με μπαλάκια του γκολφ.

ΥΓ1:

Όταν με το καλό γίνουν αυτές οι περίφημες επενδύσεις περί παραθεριστικών κατοικιών, τι θα γίνουν οι τόσες ιχθυοκαλλιέργειες της περιοχής; Τότε θα θεωρηθεί σκόπιμο να φύγουν γιατί μολύνουν το θαλάσσιο περιβάλλον ενώ τώρα όχι;

ΥΓ2:

Ακούγεται ότι μεγάλη εταιρεία προτίθεται να δημιουργήσει εγκαταστάσεις στο Πλατυγιάλι για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από καθαρό άνθρακα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον. Θα βρεθούν άραγε κορόιδα να αγοράσουν παραθεριστικές κατοικίες σε τέτοιο περιβάλλον;

ΥΓ3:

Το πόσο υδροβόρα ιστορία είναι οι επενδύσεις με τα γήπεδα γκολφ είναι λίγο πολύ γνωστή. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι η ποιότητα και η ποικιλία του χόρτου για τα γήπεδα είναι ίδια για όλο τον πλανήτη. Αυτό σημαίνει ότι για να διατηρηθούν και να συντηρηθούν τα γήπεδα αυτά, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες από φυτοφάρμακα, τα οποία φυσικά καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα και έχουν ενοχοποιηθεί ως καρκινογόνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επαγγελματίες αθλητές του γκολφ -υπάρχει και τέτοιο πράγμα στην Αμερική- έχουν εντάξει τον καρκίνο στις επαγγελματικές ασθένειές τους. Άντε, τυχερά τα παιδιά μας που θα δουλεύουν εκεί, μιας και θα ενταχθούν στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Στέλιος Μερμίγκης