Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε

Της σύνταξης

Θα μας επιτρέψετε τούτη τη φορά, λίγες μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες να μην γράψουμε κάτι δικό μας αλλά να δανειστούμε για τη στήλη αυτή το υπέροχο κείμενο που διαβάσαμε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, του συντρόφου Κώστα Διαμαντίδη οδοντιάτρου και υποψηφίου με το ΜΕΡΑ στο νομό Κοζάνης προσυπογράφοντας το στο ακέραιο.
Συμπολίτες μου, με την απόλυτη βεβαιότητα πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να εκλεγώ, κατεβαίνω και πάλι υποψήφιος στο νομό Κοζάνης με το ψηφοδέλτιο του Μετώπου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Βέβαια η ψήφος στο συνδυασμό μας προς δόξαν της κοινοβουλευτικής και τηλεοπτικής δημοκρατίας ( τρομάρα τους ) και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων θα υποστεί του λιναριού τα βάσανα και μύριες περιπέτειες τη νύχτα της Κυριακής περιφερόμενη ανά τα εφετεία του Ελληνόφωνου Κρατιδίου της χώρας. Έτσι λοιπόν αφού μεταφερθεί λόγω θερινών διακοπών σε πρώτη φάση από την Κοζάνη στην Αίγινα, θα μεταπηδήσει στο Σουφλί διερχόμενη την κοιλάδα των Τεμπών, για να καταλήξει κατάκοπη τα ξημερώματα της Δευτέρας στην Αργαλαστή του Πηλίου όπου θα εκλέξει βουλευτή κάποιον από τους λήσταρχους των δύο μεγάλων κομμάτων. Όμως επειδή τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν ποτέ, εμείς θα συνεχίζουμε να τραγουδάμε:
«Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε» κι ας είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί. Στο τέλος όμως τα ίδια τα όνειρα θα μας σώσουν. Έτσι λοιπόν από τη θέση αυτή καλώ όλους όσοι αντιστέκονται στην βαρβαρότητα της εποχής μας και δεν επιτρέπουν στον υπόκοσμο και τα κοινωνικά λαθρόβια αποβράσματα με τις φυλλάδες τους και τα τηλεοπτικά τους κανάλια, να επιδιώκουν με θρασύτητα να καθορίσουν το επίπεδο της νοημοσύνης του ελληνικού λαού και το βαθμό της αξιοπρέπειας μας, να στρατευτούν μαζί μας και σ’ αυτήν την μάχη. Εμείς θα είμαστε δίπλα σας και μετά τις εκλογές όπως πάντοτε άλλωστε. Θα είμαστε παρόντες σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες, για μια άλλη κοινωνία όπου ο άνθρωπος θα είναι στο επίκεντρο. Μια κοινωνία, ένα διαρκές Σαββατόβραδο που λέει και ο μέγιστος Στέλιος Καζαντζίδης , χωρίς το αχ. Κι όταν η μελαγχολία θα χτυπάει την πόρτα μας θα την υποδεχόμαστε γαλήνιοι, με λίγους στίχους του Ελύτη:
με τι πέτρες τι αίμα τι σίδερο
και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι
ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο
και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν Αεροβάτες.
Το πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας ένας θεός το ξέρει.