ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ

Οι δύο βασικοί διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου σαν άλλοι μονομάχοι παρουσίασαν τις εκλογικές διακηρύξεις τους στο σύγχρονο και κατάμεστο από τους οπαδούς και φίλους τους μικρό « Κολοσσαίο» της πόλης του Αγρινίου στο παπαστράτειο μέγαρο, εγκαινιάζοντας με τον ποιο επίσημο πλέον τρόπο την προεκλογική περίοδο στη πόλη μας. Εδώ σταματάνε και οι όποιες ομοιότητες με τη ρωμαϊκή περίοδο. Εκείνα τα χρόνια οι μονομάχοι έπαιζαν τη ζωή τους καθημερινά για να προσφέρουν θέαμα στο αδηφάγο ρωμαϊκό κοινό ενώ οι σύγχρονοί τους πιο πολιτισμένοι εκτός από το ρίσκο μερικών χιλιάδων ευρώ που συνήθως τους περισσεύουν δεν έχουν να χάσουν και τίποτα άλλο. Αντιθέτως εκτός του ότι τα κέρδη που θα αποκομίσουν με την εκλογή τους είναι πολλαπλάσια του κόστους που σπαταλήθηκε γι’ αυτήν, είναι αυτοί που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις ζωές μας.
Το παρόν όμως σημείωμα δεν έχει πρόθεση να ασχοληθεί με το τι κερδίζουν οι υποψήφιοι αλλά με το τι ειπώθηκε και κυρίως με το τι δεν ειπώθηκε από αυτούς κατά τις προεκλογικές εξαγγελίες τους.
Διαβάζοντας κανείς τις διακηρύξεις τους εντελώς αβίαστα βγάζει το συμπέρασμα ότι η πόλη μας ανήκει μάλλον σε κάποια από τις χώρες τις Σκανδιναβίας για να μην μιλήσουμε καλύτερα για κάποια ουτοπική γωνιά του πλανήτη και όχι στη μίζερη και προβληματική αυτή μεριά της μεσογείου. Η αειφόρος ανάπτυξη, η προτεραιότητα στον πολιτισμό, οι σύγχρονες υποδομές που αφορούν την ποιότητα της ζωής μας, η επιτυχής αντιμετώπιση της ανεργίας, ο σεβασμός στο περιβάλλον, οι μαχητικές διεκδικήσεις προς την κεντρική εξουσία, οι δράσεις και συλλογικότητες, είναι μερικά μόνο από τα μεγαλεπήβολα σχέδια τους που προτίθενται να εφαρμόσουν ή ήδη σε ένα μεγάλο μέρος τους αυτά έχουν πάρει σάρκα και οστά, αναλόγως δηλαδή από ποια μεριά είναι ο καθένας τους.
Όλα τούτα όπως καταλαβαίνεται είναι τα ψέματα που εκστομίζουν, μιας και η πραγματικότητα δυστυχώς ακόμη με τα ωραία λόγια δεν αλλάζει και αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα για τα αντίθετα από όλα τα παραπάνω.
Εκτός όμως από τα ψέματα υπάρχουν και τα μυστικά που δεν πρόκειται να ειπωθούν ποτέ από τους μονομάχους.
Ζούμε σε μια εποχή που η πολιτική που εφαρμόστηκε τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και αυτή που εφαρμόζεται σήμερα από την κυβέρνηση της ΝΔ έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία οι υποψήφιοι δήμαρχοι σαν πιστά κομματικά μέλη των παραπάνω κομμάτων καλούνται να τα υπηρετήσουν. Έτσι δεν θα ακούσουμε ποτέ από τα χείλη τους να λέγεται τίποτα για τη διαρκή λιτότητα που εφαρμόζεται εδώ και κάμποσα χρόνια καθώς και για την πρωτόγνωρη ανισοκατανομή του πλούτου σε βάρος του ελληνικού λαού. Δεν θα ειπωθεί τίποτε για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των υποδομών της χώρας στο όνομα της «ανάπτυξης» ούτε και για τη λογική της ανταποδοτικότητας σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Δεν θα τολμήσουν να θίξουν τις νέες ελαστικές μορφές εργασίας μιας και οι δήμοι είναι πρωτοπόροι στην εφαρμογή αυτών. Στη σταδιακή κατάργηση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που βιώνουμε έρχεται να προστεθεί και η δημιουργία νέων κατασταλτικών μηχανισμών όπως αυτής της δημοτικής αστυνομίας και τέλος κιχ δεν θα βγάλουν για τις επικείμενες συμπράξεις δημόσιου- ιδιωτικού τομέα που ιδιωτικοποιούν με αυτό τον τρόπο το σύνολο των κοινωνικών έργων υποδομής (σχολεία, νοσοκομεία, πολιτισμός).
Οι επικείμενες ρυθμίσεις του νέου κώδικα δήμων και κοινοτήτων που προωθεί η κυβέρνηση με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ εκτός από το κατάπτυστο 42% για την εκλογή των δημοτικών αρχόντων που δείχνει περίτρανα του πως αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τη δημοκρατία, προωθούν την δημιουργία ανωνύμων εταιρειών που λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αναλαμβάνουν τα παραγωγικά κερδοφόρα τμήματα του τεχνικού, κοινωνικού και αναπτυξιακού τομέα ( νερό, διαχείριση σκουπιδιών, βιολογικός καθαρισμός) τα οποία εμπορευματοποιούνται σε μεγαλύτερο από ποτέ βαθμό. Παράλληλα δημιουργούνται πέντε υπερπεριφέρειες και 13 αναπτυξιακές εταιρείες με στόχο να διαχειριστούν τα ποσά από το Δ ΚΠΣ πριμοδοτώντας με αυτό τον τρόπο το κεφάλαιο. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι στα μεγάλα έργα μπαίνει πλέον όρος για τη χρηματοδότησή τους από την ΕΕ η ύπαρξη ιδιωτικών κεφαλαίων. Κλείνοντας το κεφάλαιο των μυστικών δεν θα ακουστεί απολύτως τίποτα για το δικαίωμα ψήφου σε όλους τους κατοίκους στην πόλη μας και αυτό αφορά τους μετανάστες ούτε φυσικά για την απλή αναλογική και την έμμεση εκλογή του δημάρχου ώστε να μειωθούν οι υπερεξουσίες του και ανά πάσα στιγμή να είναι ανακλητός.
Σε αυτές τις εκλογές οφείλουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, η αγροτιά ότι έχει απομείνει από αυτήν να γυρίσει την πλάτη τους σε όλα τα μυστικά και τα ψέματα τους και να βγουν επιτέλους οι ίδιοι στο προσκήνιο με τους αγώνες τους τα αιτήματα τους και τις διεκδικήσεις τους για καλλίτερη ζωή. Το παράδειγμα των φοιτητών που ξεπέρασαν κομματικούς μηχανισμούς και παγιωμένες αντιλήψεις για το πως λαμβάνονται οι αποφάσεις δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να ορίζουμε τη ζωή μας.