ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟΤΕ ΑΣ ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ

Της σύνταξης

Στο προηγούμενο σημείωμα της σύνταξης γράφαμε ότι η σπουδάζουσα νεολαία έχει πρόθεση και οφείλει να απαντήσει σηκώνοντας το γάντι που πέταξε η κυβέρνηση για τις επικείμενες μεταρρυθμίσεις στο χώρο των πανεπιστημίων, με τα ανάλογα «γαλλικά» που μας έδειξαν οι αντίστοιχοι νεολαίοι το Μάρτη στη Γαλλία. Έτσι και έπραξε ξεπερνώντας ακόμη και τις δικές μας προσδοκίες όσο αφορά το μέγεθος του αγώνα, την ποιότητα του, τη συμμετοχή του, και κυρίως το πάθος του.
Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο από αυτή την ιστορία είναι ότι οι νεολαίοι αυτοί ντε που τους κατηγορούσαν για αδιαφορία, για έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, για άκρατο ανταγωνισμό, όλοι οι νοσταλγοί του παρελθόντος δηλαδή όλοι οι πρώην και ανανήψαντες αριστεροί, έβαλαν τα γυαλιά σε όλους μας αποδεικνύοντας ότι η λογική του «εφικτού» η λογική ότι δεν αλλάζει τίποτα σε τούτο τον καταθλιπτικά μονότονο μονόχρωμο και βάρβαρο κόσμο, η λογική της παραίτησης και των λίγων διεκδικήσεων, δεν ταιριάζει στους νέους και κυρίως δεν πρέπει να χωράει στις ζωές μας.
Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας, οι φοιτητές καταφέρνει να στραπατσάρει τις προθέσεις της ΝΔ αλλά όχι μόνο αυτής για να μην ξεχνάμε και την αντιπολίτευση, φρενάροντας τις μεταρρυθμίσεις νικώντας επί της ουσίας για πρώτη φορά την κυβερνητική πολιτική έστω και προσωρινά κερδίζοντας όχι μόνο τις εντυπώσεις αλλά κυρίως δείχνοντας σε όλους μας το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε τα πράγματα που καθορίζουν τις ζωές μας.
Η ανάδειξη στοιχείων όπως οι μεγάλες μαζικές συνελεύσεις και κυρίως ο συντονισμός του αγώνα από τα κάτω από τους ίδιους τους φοιτητές και όχι από κάποια όργανα, συμβούλια συλλόγων ή από τα κόμματα και τις νεολαίες τους δείχνει ξεκάθαρα ότι μόνο μέσα από άμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και όχι δια μέσων αντιπροσώπων και άλλων γραφειοκρατικών μηχανισμών ότι δηλαδή ακριβώς συμβαίνει σήμερα στους εργαζόμενους, μπορούμε να πετύχουμε σημαντικές νίκες και ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική.
Έτσι ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε όσο καλλίτερα μπορούμε όλα αυτά που μας δίδαξαν οι νέοι με τους αγώνες τους το τελευταίο διάστημα με την ελπίδα ότι το Σεπτέμβρη θα έχει και συνέχεια βάζοντας στο παιχνίδι του αγώνα και τα υπόλοιπα τμήματα των εργαζομένων για να δείξουμε με τη σειρά μας ότι «αφού δεν μας σέβονται τότε ας μας φοβούνται».