BEAUTIFUL PEOPLE και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Στο προηγούμενο τεύχος της «Ρωγμής» από αυτήν εδώ τη στήλη καυτηριάζαμε τη δήθεν αναπτυξιολαγνεία των υποψηφίων με τις προτάσεις τους για την πρόοδο του τόπου. Σήμερα νιώθουμε την ικανοποίηση ότι και με τις δικές μας παρεμβάσεις συμβάλαμε απ’ ό,τι φαίνεται καθοριστικά στα προγράμματά τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι και οι δύο μονομάχοι έχουν στα πολυτελή και πανάκριβα προεκλογικά φυλλάδιά τους _τα οποία θεώρησαν σκόπιμο να τα μοιράσουν στον κόσμο λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές, προς χάριν σεβασμού της ενημέρωσης των ψηφοφόρων_ προτάσεις για την αξιοποίηση των μοναστηριών και εκκλησιών του τόπου, ώστε να αυξηθεί ο θρησκευτικός τουρισμός. Είπαμε, οι παπαροκάδες αποτελούν πρότυπο αναπτυξιακό για την περιοχή.

Ξέχασαν όμως να αναφέρουν στις πολιτικές τους διακηρύξεις και στις δημόσιες ομιλίες τους τον πιο σημαντικό κινητήριο μοχλό που διαθέτουν τα δύο μεγάλα κόμματα για την οικονομική αναζωογόνηση του τόπου, ο οποίος δεν είναι άλλος από τις εκλογές αυτές καθαυτές. Όσο πιο συχνά γίνονται εκλογές, τόσο το καλύτερο για την αγορά. Το τι χρήμα διακινήθηκε σε αυτή την προεκλογική περίοδο δεν περιγράφεται. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, σειρά ολόκληρη από επαγγέλματα γνώρισε πραγματικές πιένες. Από τα τυπογραφεία και τους γραφίστες μέχρι τα συνεργεία διανομής έντυπου υλικού και αφισοκόλλησης, και από τον τοπικό τύπο με τις πληρωμένες διαφημίσεις μέχρι τα ραδιόφωνα και τα κανάλια με τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σποτ, κανένας δεν έμεινε παραπονεμένος. Να μην ξεχάσουμε βέβαια τα ουζερί, τις καφετέριες, τις ταβέρνες, τους χώρους δεξιώσεων και τα κλαμπ όπου δόθηκαν πάρτι για τη νεολαία, για τις γυναίκες και για άλλες ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, που κάτι τέτοιες μέρες οι υποψήφιοι τις θυμούνται και τους συμπαραστέκονται ολόψυχα.

Όσο πιο φτωχός ήταν ο πολιτικός λόγος, τόσο πιο πολλά χρήματα διέθεταν οι υποψήφιοι. Όσο η πολιτική εξοριζόταν από την κοινωνική ζωή του τόπου, τόσο πιο έντονα έκαναν την εμφάνισή τους όλο και περισσότεροι beautiful people με στρας εμφανίσεις και απαστράπτοντα χαμόγελα ή σοφιστικέ ύφος, μοιράζοντας όχι μόνο υποσχέσεις και παχιά λόγια αλλά κυρίως χρήμα. Τώρα, όσον αφορά το χρώμα του χρήματος, αν δηλαδή ήταν μαύρο ή άσπρο (σαν αυτό του καρτέλ γάλακτος), θα σας γελάσουμε. Εξάλλου οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες προνόησαν το ευρώ να έχει ποικιλία χρωμάτων, σε αντίθεση με τους Αμερικάνους συναδέλφους τους και το βαρετό πράσινο του δολαρίου. Έτσι και αλλιώς, ποτέ δεν θα το μάθουμε λοιπόν το χρώμα του χρήματος, μιας και κανένας δεν θα μπει στον κόπο να ενημερώσει τους συμπολίτες του για το τι ποσά δαπάνησε στην προεκλογική περίοδο, αλλά κυρίως για το πού τα βρήκε. Γι’ αυτό δεν είμαστε σίγουροι αν ο μακαρίτης Καραμανλής, που έθεσε ως πολιτικό στόχο της ζωής του να εντάξει τη χώρα στην τότε ΕΟΚ και σήμερα ΕΕ προκειμένου να μας κάνει Ευρωπαίους, θα ένιωθε σήμερα δικαιωμένος, βλέποντας τα πολιτικά ήθη της σύγχρονης Ελλάδας να προσομοιάζουν όλο και περισσότερο με αυτά των ΗΠΑ παρά να συγκλίνουν με αυτά των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν πλούσια πολιτική παράδοση και ακόμη πιο ενδιαφέρον πολιτικό παρόν. Ο οικονομικός πήχης που μπαίνει κάθε φορά για τη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες ανεβαίνει όλο και ψηλότερα, δημιουργώντας όλο και περισσότερους αποκλεισμούς για τη συμμετοχή σε αυτές ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας, ανθρώπων δηλαδή που εκφράζουν την κοινωνική πλειοψηφία. Το γήπεδο λοιπόν των εκλογών είναι διαθέσιμο μόνο για τους έχοντες και κατέχοντες χρήμα και εξουσία, για να μπορούν να μοιράζουν τα δέοντα εκεί και σε αυτούς που πρέπει. Γι’ αυτόν το λόγο θέλουν και τους πολίτες απαθείς, πελάτες, καταναλωτές, οπαδούς εντέλει στο στημένο και συγχρόνως ανιαρό αυτό ντέρμπι των δύο αιωνίων αντιπάλων.

Ζητούμενο για την αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι να δημιουργήσει ρωγμές με τον αιχμηρό της λόγο αλλά κυρίως με την πράξη της, παίρνοντας πρωτοβουλίες για τα μικρά και τα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν την πλειοψηφία των πολιτών, διαλύοντας σιγά σιγά την καταθλιπτική ομίχλη που έχει σκεπάσει για τα καλά σήμερα τις ζωές μας.