ΕΝΕΡΓΟΣ Ή ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ: ένα ζήτημα που τίθεται ήδη από την παιδική ηλικία

Είναι πραγματικά σοβαρό θέμα πόσο ενεργοί ή όχι είμαστε ως πολίτες. Υπάρχουν βασικά δύο τρόποι να αντιμετωπίζει κανείς όλα όσα συμβαίνουν γύρω του, αλλά πολλές φορές είναι δύσκολο να καταλάβουμε αν η στάση μας είναι όντως ενεργητική ή παθητική, ενώ είναι επίσης δύσκολο να καταλάβουμε και αν αυτό γίνεται συνειδητά ή όχι. Για να γίνω πιο κατανοητός, αναφέρω μερικά παραδείγματα από την παιδική κυρίως ηλικία, καθώς σε αυτήν διαμορφώνεται κυρίως ο χαρακτήρας μας.

· ένα παιδί είτε διαβάζει μόνο του το μάθημα είτε του το διαβάζουν οι άλλοι, είτε βρίσκει μόνο του απαντήσεις στις ερωτήσεις είτε περιμένει να του τις βρουν οι άλλοι.

· στον ελεύθερο χρόνο του, μπορεί είτε να βλέπει τηλεόραση είτε να ασκείται παίζοντας με τους φίλους του

· για χρόνια πολλά, μπορεί είτε να πάρει τηλέφωνο είτε να πάει ο ίδιος στο φίλο του που γιορτάζει

· για δώρο, μπορεί είτε να αγοράσει κάτι με τα χρήματα των γονιών του είτε να κατασκευάσει κάτι μόνο του

· σε σχέση με τους συμμαθητές του, μπορεί είτε να τους ρωτάει για το τι τους συμβαίνει είτε να περιμένει εκείνοι να του πουν

· το συμμαθητή του πρέπει να τον βοηθάει και όχι να τον ανταγωνίζεται

· μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο αντί να παίξει “Playstation”

· μπορεί να μάθει να ρωτάει γιατί και να ζητά απαντήσεις παρά να δέχεται τα πάντα ως δεδομένα

· με τους γονείς του, μπορεί είτε να διαφωνήσει χρησιμοποιώντας επιχειρήματα είτε να δέχεται όσα του λένε αβίαστα

· μπορεί να μάθει να αναζητά τη γνώση και όχι τα πτυχία

· μπορεί να μάθει να αποδέχεται τη διαφορετικότητα και όχι να την χρησιμοποιεί όποτε τον βολεύει

· μπορεί να μάθει να επιδιώκει σχέσεις ουσιαστικές και όχι τυπικές

· μπορεί να ασχοληθεί με το περιβάλλον, να εξοικειωθεί με τη φύση και να την αγαπήσει και όχι να ζωγραφίζει μόνο τα δεντράκια. Μπορεί να μάθει να την προστατεύει ο ίδιος τελικά

· μπορεί να ασχοληθεί με τις τέχνες ή ό,τι άλλο τον εκφράζει και όχι με τη Eurovision ή με το να παρακολουθεί ποδόσφαιρο

Παθητικά παιδιά σημαίνει παθητικοί πολίτες, παθητικοί και δυστυχισμένοι άνθρωποι. Οι παθητικοί άνθρωποι εύκολα γίνονται πιόνια του καθενός. Κι όλα αυτά τα γράφω με αφορμή την παράσταση έργου του Αριστοφάνη που έδωσε το Λύκειο Κατούνας πριν από λίγες ημέρες στο Παπαστράτειο Μέγαρο, όπου τόσο τα παιδιά, όσο και οι καθηγητές τους δίδαξαν τι σημάνει προσπάθεια, ενεργητικότητα και δράση. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα στη ζωή τους. Πήραν προσανατολισμό από πολύ νωρίς, κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στους δασκάλους τους.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΜΑΛΗΣ