Νομός Αιτωλοακαρνανίας, παραλία Λούρου 2006 μ.Χ., κομμάτι μιας περιοχής απείρου κάλλους προστατευμένη απ’ τη συνθήκη Ramsar. Φθάνοντας στην «περίφημη» παραλία κι αφού εν τω μεταξύ έχεις αποφύγει με διάφορα ζιγκ ζαγκ τη σύγκρουση με τα δεκάδες «βιολογικά» γελάδια και γουρούνια που και τρώνε ελεύθερα οτιδήποτε βρουν και σουλατσάρουν ελεύθερα ακόμα κι ανάμεσα στους λουόμενους, αντικρίζεις ένα οικτρό θέαμα: πλαστικά μπουκάλια, αποτσίγαρα, τενεκεδάκια αλουμινίου, χαρτομάνι κάθε είδους και χρώματος, άδεια πακέτα τσιγάρων κλπ. Αν είσαι πολύ τυχερός, θα φύγεις από κει το πολύ πολύ με καμιά εκδηλωμένη ψιλοαλλεργία. Εδώ, Νεοέλληνα, δεν σου φταίει ούτε το κράτος ούτε ο Νομάρχης ούτε ο Δήμαρχος ούτε κανένας. Αυτοί ευθύνονται που έχουν αφήσει τα αυθαίρετα να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και κάθε χρόνο να γίνονται όλο και περισσότερα, ευθύνονται που «επέτρεψαν» οι πρώτες καλύβες των «κυνηγών» να γίνουν από μπετόν, που εξυπηρετώντας μικροκομματικά συμφέροντα μετέτρεψαν μια περιοχή πλουσιότατη σε χλωρίδα και πανίδα σε χώρο συναλλαγής, περιοχή η οποία συνεχώς υποβαθμίζεται περιβαλλοντικά. Εδώ οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά εσένα τον ίδιο που δεν έχεις μάθει να σέβεσαι τίποτα και κανέναν, ενώ την ίδια στιγμή απαιτείς το σεβασμό όλων, και που μπορεί μες στη χαμάρα σου να ξαναπάς την άλλη μέρα στο ίδιο μέρος και να βρίζεις το Δήμαρχο που δεν καθαρίζει την παραλία, αφήνοντας πίσω σου φεύγοντας, τάχα για να τον εκδικηθείς, ένα σωρό σκουπίδια. Κι αυτό όμως, όπως λέει κι ο φίλος ο Γιώργος, είναι θέμα παιδείας, όπως θέμα παιδείας είναι και η αισθητική και η τέχνη, το τι διαβάζεις, το τι βλέπεις, πού κάνεις διακοπές, με τι κριτήρια ψηφίζεις κι ένα σωρό άλλες συνιστώσες που ξεχωρίζουν τον άνθρωπο απ’ όλο το άλλο ζωικό βασίλειο. Αφού λοιπόν όλα είναι θέμα παιδείας, μήπως και το να φτιάξεις παιδεία που να σου προσφέρει όλα αυτά, είναι κι αυτό και θέμα παιδείας;
Efkaristoume Atina…Efkaristoume malakes!
Ολυμπιακοί Αγώνες, Αθήνα 2004: Δεν ξεχνώ!
Ίσως είναι αδικία στα μάτια των σαστισμένων και απογοητευμένων Αμερικανών καλαθοσφαιριστών να συσσωρεύεται η απέχθεια και το μένος εναντίον της πιο ισχυρής αυτοκρατορίας που γνώρισε ποτέ τούτος εδώ ο πλανήτης, αλλά η χαρά ήταν πολύ μεγάλη, πιο μεγάλη απ’ την αδικία!
Ξέρετε ποιος ευθύνεται για την εισβολή των Ισραηλινών στο Λίβανο; Γνωρίζετε ποιος έχει την ευθύνη για τους εκατοντάδες νεκρούς, για τους χιλιάδες τραυματίες και για τους εκατοντάδες χιλιάδες των προσφύγων; Ποιος ευθύνεται για τις επιθέσεις στ’ ασθενοφόρα και για την παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής βοήθειας να φθάσει στους ανθρώπους που υπέφεραν; Όχι, δεν ευθύνονται ούτε ο τοποτηρητής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή ούτε καν οι ίδιοι οι Αμερικανοί και η όσο το δυνατόν γρηγορότερη υλοποίηση των σχεδίων τους για τη Νέα Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με κύρια άρθρα ελληνικών εφημερίδων, ούτε λίγο ούτε πολύ την ευθύνη φέρει η ελληνική αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, γιατί, άκουσον άκουσον, όταν έγινε απ’ τους Σέρβους η γενοκτονία στη Σρεμπένιτσα, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, δεν οργάνωσαν ούτε μια πορεία διαμαρτυρίας κατά της γιουγκοσλαβικής πρεσβείας-την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Νεοδημοκράτες και Πασόκοι είχαν κατακλύσει τους δρόμους διαμαρτυρόμενοι- ενώ τώρα που το Ισραήλ «αμύνεται» εισβάλλοντας σε ευνομούμενο κράτος, κάθε τρεις και λίγο είναι στο δρόμο! Στα άρθρα δεν γίνεται βέβαια καμιά αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στο διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας και στην εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο! Αυτοί που τόσο πολύ μισούν την αριστερά δείχνουν πως άλλο τόσο και τη φοβούνται και δεν χάνουν ευκαιρία να τη λοιδορούν και να της πετάνε λάσπη. Επειδή δεν έπεσε στην αντίληψή μας κάποια απάντηση σ’ αυτά τα συκοφαντικά δημοσιεύματα, μπορεί να υπήρξε χωρίς να την πάρουμε είδηση, ας πάρουν την απάντηση απ’ τους εργαζόμενους και τους φοιτητές στους δρόμους το Σεπτέμβρη και κάθε φορά που κάποιοι χαράσσουν νέους χάρτες και νέα σύνορα με τη βία των όπλων.
Τα χιλιάδες κενά στα σχολεία κατά την έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο τον κ. Ρουσσόπουλο, δεν οφείλονται στη συνεχή υποχρηματοδότηση της παιδείας (λιγότεροι διορισμοί, καθυστέρηση στην πρόσληψη αναπληρωτών) και στον κάκιστο προγραμματισμό, αλλά στο ότι οι δασκάλες και οι καθηγήτριες γεννάνε σαν κουνέλες και βρίσκονται συνέχεια σε άδεια λόγω επαπειλούμενης κύησης! Βάλ’ τες καημένε πριν διοριστούν να υπογράψουν μια υπεύθυνη δήλωση που να λέει ότι όταν θα έρχονται σε επαφή θα λαμβάνουν όλα τ’ απαραίτητα αντισυλληπτικά μέτρα, να βρεις την υγειά σου, που τις αφήνεις έτσι ελεύθερα να συνουσιάζονται και να πληρώνεις εσύ, απ’ την τσέπη σου, τα γαμ…τικα των άλλων! Κι όσο για τους άντρες εκπαιδευτικούς που αυτοί μπορεί να μην κυοφορούν, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο αρρωσταίνουν πολύ συχνά και δημιουργούν κι αυτοί πρόβλημα, πρώτα να τους περνάς από εξετάσεις DNA κι αφού βεβαιωθείς πως ούτε συναχάκι δε θα κολλήσουν, τότε να τους προσλαμβάνεις!
Στα τέλη του περασμένου Ιούνη, η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) κατά τη διάρκεια της 75ης Γενικής Συνέλευσής της, υιοθετώντας και την πρόταση των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων Π.Ε., έλαβε μια ιστορική, όσο και παρακινδυνευμένη, απόφαση: πενθήμερη απεργία από 18 Σεπτέμβρη και συνέχιση του απεργιακού αγώνα με αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των Συλλόγων την τελευταία μέρα κάθε απεργιακής εβδομάδας, καθώς και καθολική συμμετοχή στο πανελλαδικό-πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Τετάρτη 20 Σεπτέμβρη με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών, γονιών, εργαζομένων για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου παιδείας-εργασίας, για ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο ανοιχτό σ’ όλους τους μαθητές και τις ανάγκες τους, για το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά. Η απόφαση της 75ης Γ.Σ. της ΔΟΕ για αγώνα με διάρκεια και προοπτική, που ξεκινά με την πενθήμερη απεργιακή κινητοποίηση στις 18 Σεπτέμβρη είναι μια ιστορική απόφαση αφού, για πρώτη φορά, μετά τη μεταπολίτευση η Γ.Σ. της ΔΟΕ αποφασίζει τέτοιον απεργιακό αγώνα. Είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα αυτός ο απεργιακός αγώνας για τους εκπαιδευτικούς της Π.Ε. Αν χαθεί αυτό το στοίχημα θ’ αποδειχτεί πως η κ. Γιαννάκου είχε δίκιο όταν έλεγε πως «οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν ουσιαστικές απεργίες» κι επομένως θα είναι έρμαιο στα χέρια της, καθώς και στα χέρια της κάθε κυβέρνησης και του κάθε υπουργού. Αν χαθεί αυτό το στοίχημα, οι εκπαιδευτικοί θα δείξουν αδύναμοι, ανήμποροι και δεδομένοι όσο ποτέ, κι αντί για κυματοθραύστης στα σχέδια του κεφαλαίου για εμπορευματοποίηση της παιδείας θα γίνουν η κερκόπορτα για την οικονομική αποσύνδεση των σχολείων από το κράτος, που σημαίνει την εγκατάλειψη της δημόσιας εκπαίδευσης από τα ταμεία του κράτους και την είσοδο ιδιωτών χορηγών. Κι όσον αφορά σε τοπικό επίπεδο, αυτή η απεργιακή κινητοποίηση είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να πέσουν οριστικά οι μάσκες κάποιων αυτοαποκαλούμενων «αγωνιστών».
Οι ήσυχες, και καυτές μέρες του Αυγούστου πέρασαν κι έφθασαν οι άγριες μέρες του Σεπτέμβρη. Στο χέρι εκπαιδευτικών και εργαζομένων είναι να τ’ αποδείξουν.
Γιάννης Μπαζώρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου