ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΑΝΑΜΕ….

Τα δύο τρίτα της παράκαμψης τέθηκαν σε λειτουργία και ένα μεγάλο κομμάτι (αλλά κομμάτι πάντως) της Ναυπάκτου ανασαίνει. Επιτέλους το λιμάνι θα πάψει να είναι ντεκόρ στην εθνική οδό Πατρών-Θεσσαλονίκης και εμείς θα πάρουμε αναπνοή, αν και μας αξίζει μια θέση στο βιβλίο των ρεκόρ «Γκίνες» αφού καταφέραμε να κρατήσουμε την ανάσα μας καμιά εικοσαριά χρόνια. Αν όλο αυτό το διάστημα κάναμε βουτιά, θα είχαμε περάσει τον Ατλαντικό ωκεανό.

Εν πάση περιπτώσει εμείς κάναμε κάθε προσπάθεια να μην μας χαλάσουν το κέφι οι πολιτικάντηδες που την Τετάρτη εγκαινίασαν για τρίτη φορά ανολοκλήρωτο έργο. Η πρώτη μάς είχε προκύψει το 1991 με τον κ. Μητσοτάκη στο ρόλο του «ψαλιδοχέρη» και από τότε η παράκαμψη λειτούργησε για δεκαπέντε χρόνια ως πίστα δρόμου για αλεπούδες. Η δεύτερη πριν τρία χρόνια με την κ. Παπανδρέου να «εγκαινιάζει» ένα τούνελ κάπου στο Γ΄ τμήμα της παράκαμψης, γιατί προεκλογική περίοδος ήτανε και τέτοιες μέρες οι «σοβαροί» πολιτικοί πρέπει να ’χουν «χάντρες και καθρεφτάκια» να μοιράσουν στους ιθαγενείς.

Αλλά αρκετά με όλους αυτούς που προσπάθησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά ακόμη και ένα έργο με τεράστιες καθυστερήσεις. Όταν μια πόλη έχει πληρώσει, όχι μόνο με κυκλοφοριακό πρόβλημα αλλά και με νεκρούς τα είκοσι χρόνια της νταλικοκρατίας, δικαιούται σήμερα να χαίρεται. Αλλά υποχρεούται να μην ξεχνά ότι πέρα από τον Σκα, στο Λυγιά και στο Ξηροπήγαδο οι νταλίκες θα εξακολουθούν να επιτελούν το θεάρεστο έργο τους. Όπως και στον Πλατανίτη, αφού η παράκαμψη, εξ αρχής, δεν χαράχθηκε σωστά.

Αξίζει λοιπόν, τέτοιες μέρες χωρίς να μειώνουμε την χαρά μας να κοιτάξουμε είκοσι χρόνια πίσω αλλά και μπροστά.

Ας θυμηθούμε ότι η παράκαμψη είναι ένας δρόμος που σχεδιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και έχει τις προδιαγραφές της εποχής εκείνης, γι’ αυτό δεν θυμίζει σε τίποτα τους σύγχρονους δρόμους.

Ας θυμηθούμε πώς λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια το σύστημα εκτέλεσης «δημόσιων» έργων αλλά και οι πολιτικοί υπεύθυνοι των έργων που δεν δίσταζαν να μοιράζουν συνεχώς υποσχέσεις, αφού απ’ ό,τι φαίνεται μας θεωρούν χαϊβάνια.

Ας θυμηθούμε ότι κάποιοι ήθελαν η παράκαμψη να φθάνει μέχρι τον Πλατανίτη και όχι μέχρι το Αντίρριο, γιατί δεν μπορούσαν να δουν μακρύτερα μέσα από τα σκούρα γυαλιά των μικροσυμφερόντων τους.

Ας θυμηθούμε ότι ο κόμβος στον Πλατανίτη (και στο Αντίρριο) έπρεπε να είναι ανισόπεδος.

Ας θυμηθούμε ότι και εμείς ως πολίτες για μεγάλο χρονικό διάστημα σ’ αυτά τα είκοσι χρόνια της αναμονής «κάτσαμε στ’ αβγά μας», χωρίς να αντιδρούμε, κοιμισμένοι από τις υποσχέσεις. Και ακόμη χειρότερα, κάποιοι από εμάς συζητούσαν κάτω απ’ τα πλατάνια, για τα οφέλη που δημιουργούσαν οι διερχόμενοι από την Ναύπακτο οδηγοί. «Έστω και τον καφέ ή τα τσιγάρα τους να αγοράσουν είναι καλό για την πόλη» έλεγαν ορισμένοι. Είναι αυτή η κοντόθωρη λογική που θέλει την Ναύπακτο κόμβο και όχι προορισμό, που αντιδρά σήμερα στην πεζοδρόμηση των παραλιών γιατί πρέπει (;) τα λεωφορεία να παρκάρουν έξω από το μαγαζί μας. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο επιτρέψαμε, ή τέλος πάντων δεν ενοχλήσαμε όσο έπρεπε, ολόκληρο το πολιτικό-οικονομικό σύστημα εκτέλεσης των δημόσιων έργων και φθάσαμε να χαιρόμαστε τη λειτουργία των δύο τρίτων της παράκαμψης είκοσι δύο χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών για αυτή.

Και βέβαια το μεγάλο ζητούμενο είναι η πλήρης λειτουργία της παράκαμψης, δηλαδή η ολοκλήρωση της κατασκευής και του Γ΄ τμήματος (πέρα από τον Σκα), που μπορεί να είναι έτοιμο σε λίγους μήνες αλλά κανείς δεν μας λέει ότι είναι εξασφαλισμένη η ομαλή ροή της χρηματοδότησής του. Τουλάχιστον 5 εκατομμύρια € απαιτούνται ακόμη, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του περιφερειάρχη, αλλά δεν προκύπτει από πουθενά το ότι αυτά θα δοθούν. Κι αφού έχουμε καεί στο χυλό, φυσάμε και τη γιαούρτη. Γιατί αν πολλοί από εμάς ανασάναμε με τη μερική λειτουργία της παράκαμψης, στο Λυγιά, στο Ξηροπήγαδο και στον Πλατανίτη ισχύει ακόμη το «σκάσε και κολύμπα».

Απ’ την παράκαμψη λείπουν και οι συνδετήριες οδοί που απαιτούνται. Εντελώς απαραίτητη είναι η επαναχάραξη, διάνοιξη και λειτουργία, τουλάχιστον, της συνδετήριας οδού με το κέντρο της πόλης (εννοούμε το σημερινό χωματόδρομο που ανεβαίνει από τις αποθήκες του συνεταιρισμού προς τη Βομβοκού). Γιατί αυτή μπορεί να διευκολύνει την τοπική κίνηση, προσφέροντας εναλλακτικές λύσεις, ιδίως αν συνοδευτεί με την εξεύρεση χώρων στάθμευσης στην περιοχή. Ενώ και η διασταύρωση στον Σκα είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο και, αν δεν εφοδιαστεί με φανάρια, είναι πολύ πιθανό σ’ αυτή να θρηνήσουμε τα επόμενα θύματα της αδιαφορίας μας.

Κρίσιμο ζήτημα για την πόλη είναι και το να πετύχουμε την υποχρεωτική διέλευση των βαρέων οχημάτων από την παράκαμψη για όλες τις ώρες της ημέρας. Απαιτείται λοιπόν ο αποχαρακτηρισμός (είναι σήμερα εθνικές οδοί) των δρόμων που διασχίζουν την Ναύπακτο και οι σχετικές αποφάσεις είτε του δημοτικού συμβουλίου είτε του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών.

Τελειώνοντας, αξίζει κανείς να επισημάνει ότι αν θέλουμε να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη από τη λειψή, έστω, λειτουργία της παράκαμψης, πρέπει να εκμεταλλευθούμε το ότι δεν θα διέρχονται από εδώ και πέρα μεγάλα οχήματα από το κέντρο της πόλης. Ήρθε η ώρα να σχεδιάσουμε παρεμβάσεις, ρυθμίσεις, κυκλοφοριακές και άλλες, που θα κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Πρέπει επιτέλους να δοθεί χώρος στα άτομα με ειδικές ανάγκες, στους πεζούς, στους ποδηλάτες, να λειτουργήσουν αντικίνητρα για την αλόγιστη χρήση των Ι.Χ. Κι όλα αυτά βέβαια όχι με το συνηθισμένο «ετσιθελικό» ύφος των αρχόντων μας αλλά με την απαραίτητη δημόσια διαβούλευση και την κατάθεση γνώμης από τους ειδικούς.

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ