ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι το κομουνιστικό μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς αρχίζει με τη φράση για το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, αυτό του κομουνισμού. Για την ακρίβεια, το φάντασμα αυτό προς στιγμήν δεν πλανιέται πουθενά, αλλά όλοι εμείς οι μπολσεβίκοι, όσοι είμαστε τέλος πάντων, κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν να το επαναφέρουμε, πάνω όχι μόνο από την Ευρώπη αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το γιατί δεν το καταφέρνουμε μέχρι τώρα είναι αλλουνού παπά βαγγέλιο, και δεν είναι της παρούσης.

Εδώ όμως από τούτη τη στήλη θα ήθελα να σας πω για ένα άλλο φάντασμα που πλανιέται πάνω από την πόλη του Αγρινίου τον τελευταίο καιρό, και είναι το φάντασμα του Ηρώδη. Μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε ποιος είναι ο Ηρώδης. Αυτός ντε που κατάσφαξε τα νήπια την εποχή της γέννησης του Χριστού. Αυτά μας έμαθαν στο σχολείο, αυτά σας λέω και εγώ εδώ. Ε, αυτός ο εγκληματίας βρικολάκιασε και, παρότι πέθανε εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, το πνεύμα του δεν λέει να ησυχάσει. Έτσι, κάθε λίγο και λιγάκι κάνει αισθητή την παρουσία του και σπέρνει το θάνατο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Βλέπετε, η παγκοσμιοποίηση τουλάχιστον για τα φαντάσματα είναι δεδομένη, όχι σαν εμάς τους ανθρώπους και δη τους αριστερούς, που όλα μας φταίνε και όλα μας βρωμάνε. Τέλος πάντων. Δυστυχώς η κλήρωση που γίνεται κάθε Σεπτέμβρη για το πού θα εμφανιστούν και θα χτυπήσουν τα φαντάσματα δεν είχε τα αποτελέσματα που θα θέλαμε. Το Αγρίνιο κληρώθηκε ως έδρα του αιμοσταγούς Ηρώδη. Όμως το συγκεκριμένο φάντασμα δεν χτυπάει στην τύχη αλλά κατόπιν προγραμματισμού, αφού μελετήσει και αναλύσει διεξοδικά όλα τα δεδομένα της περιοχής. Είναι πανθομολογούμενο ότι η πόλη μας έχει δυο χαρακτηριστικά. Το ένα είναι ο καπνός και το άλλο το εμπόριο. Ο καπνός δυστυχώς μας τέλειωσε. Άρα τι μένει; Το εμπόριο, φυσικά. Πόλη πρωτεύουσα, δεν έλεγε και ο παλιός δήμαρχος και νυν νομάρχης, με αιχμή του δόρατος το εμπόριο; Ε, αυτά τα δεδομένα είδε στο διαδίκτυο το φάντασμα του Ηρώδη και είπε «εδώ θα χτυπήσω, στην καρδιά της πόλης, στους εμπόρους και στα παιδιά τους». Και άρχισε η σφαγή. Μέσα σε λίγους μήνες τα δύο τρίτα των παιδιών των εμπόρων αφανίστηκαν. Πένθος βαρύ έπεσε πάνω στην πόλη μας, ενώ οι συνέπειες από το τραγικό αυτό γεγονός είναι πολλές και βαριές. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ζούμε σε μια ευρωπαϊκή χώρα με τεράστια παράδοση στην ορθή αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων, η πολιτεία προσέτρεξε αμέσως να αντιμετωπίσει τις συνέπειες, μιας και οι αιτίες δεν αντιμετωπίζονται. Με τα φαντάσματα δεν μπορείς να τα βάλεις. Έτσι ο ασφαλιστικός φορέας των εμπόρων, παλιά το έλεγαν ΤΕΒΕ, τώρα ΟΑΕΕ, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Κατ’ αρχάς είχε να αντιμετωπίσει νέα υγειονομικά δεδομένα. Από τη στιγμή που εμφανίστηκε το φάντασμα και έσπερνε τον όλεθρο στα παιδιά, δεν είχε κανένα λόγο να κρατήσει τρεις θέσεις παιδιάτρων που είχε την προηγούμενη χρονιά. Ένας για την πόλη του Αγρινίου φθάνει και περισσεύει. Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε άλλες πιο σημαντικές ανάγκες. Έτσι αποφάσισε να πολλαπλασιάσει τις θέσεις γιατρών άλλων ειδικοτήτων προκειμένου να αντιμετωπίσει το νέο σκηνικό. Οι θάνατοι των παιδιών έφεραν θλίψη, κατάθλιψη, τάσεις αυτοκτονίας. Χαροκαμένοι γονείς που έβλεπαν τα βλαστάρια τους να χάνονται, δεν άντεχαν και έπεφταν από τα μπαλκόνια και τις γέφυρες ή μπροστά από τα αμάξια. Οι προσπάθειες αυτές ευτυχώς δεν έπιασαν όλες, είχαμε όμως σωρεία τραυματισμών και κυρίως κατάγματα, πολλά κατάγματα όλων των ειδών. Έτσι ο ασφαλιστικός φορέας αποφάσισε να πολλαπλασιάσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες του, αυξάνοντας τον αριθμό των ορθοπαιδικών γιατρών, και από δύο που ήταν εδώ και χρόνια να γίνουν πέντε προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα. Το ίδιο συνέβη και με τους νευρολόγους, που αμέσως διπλασιάστηκαν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις καταθλίψεις, μιας και από ψυχίατρους πάσχουμε, ενώ την ίδια στιγμή πρόσθεσαν και μια ακόμη θέση ΩΡΛ, μιας και οι συνεχιζόμενες κραυγές και τα αναφιλητά των πενθούντων δημιούργησαν έντονα προβλήματα στις φωνητικές χορδές αλλά και στην ακοή των ασφαλισμένων. Άλλοι βέβαια συμπολίτες μας δεν το έβαλαν κάτω και αντιμετώπισαν την κρίσιμη αυτή κατάσταση με περισσή αισιοδοξία, αρχίζοντας μανιωδώς τις προσπάθειες για απόκτηση νέων διαδόχων. Ο τρόπος γνωστός και ευχάριστος, αλλά έχει κι αυτός τα προβλήματά του. Το πολύ σεξ δημιουργεί και ουρολογικά προβλήματα όπως προστατίτιδες. Με άλλα λόγια, νέος πονοκέφαλος για το ΤΕΒΕ. Ευτυχώς όμως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, και έτσι διπλασιάσανε τους ουρολόγους. Μέχρις στιγμής ο ασφαλιστικός φορέας των εμπόρων έδειξε υψηλό αίσθημα ευθύνης, όπως ήταν απολύτως φυσικό και αναμενόμενο άλλωστε, και αντιμετωπίζει τις συνέπειες τούτης της κρίσιμης περιόδου με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Μπόρα είναι, θα περάσει και όλα θα ξεχαστούν. Κουράγιο.

Εδώ πέφτουν οι τίτλοι της φανταστικής μαύρης αυτής ιστορίας και βγαίνουμε στο πραγματικό θρίλερ της ζωής. Τα φαντάσματα που ταλαιπωρούν όχι μόνο τους ασφαλισμένους του ΤΕΒΕ αλλά όλων των εργαζομένων είναι αυτά της διαπλοκής, της συναλλαγής, του βύσματος, που λέγαμε και στο στρατό. Τα κόμματα εξουσίας που κυβερνάνε αυτό τον τόπο έχουν μετατρέψει σε θεσμούς όλα τα παραπάνω προκειμένου να εκβιάζουν ομάδες εργαζομένων όπως στην προκειμένη περίπτωση αυτή των γιατρών, που σιγά-σιγά λόγω της πληθώρας τους προλεταριοποιούνται. Έτσι παίζεται το παιχνίδι το πολιτικό, με δούναι και λαβείν. Σου δίνω θέση, μου δίνεις ψήφους Η υπόθεση αυτή του ΤΕΒΕ δεν είναι εξαίρεση αλλά ο κανόνας για το πώς παίζεται το παιχνίδι στον τόπο αυτό, και δείχνει ότι οι πραγματικές κοινωνικές ανάγκες είναι ακόμη έννοια άγνωστη στην Ελλάδα. Αντίθετα οι κομματικές ανάγκες και η διαιώνιση του πολιτικού συστήματος των μαυρογιαλούρων και όλων των συμπαρομαρτούντων με αυτό είναι στην πρώτη γραμμή. Πρέπει επιτέλους να γίνει κτήμα μας ότι οι ανάγκες μας είναι δική μας υπόθεση, πόσο μάλλον σε ευαίσθητα θέματα όπως αυτό της υγείας μας. Κάπως έτσι και οι κρατούντες του ΤΕΒΕ μετά από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των ασφαλισμένων αναγκάστηκαν μετά από τρεις μήνες να προσλάβουν για το υπόλοιπο της χρονιάς παιδίατρο. Τώρα για του χρόνου βλέπουμε. Ευελπιστούν βέβαια μέχρι τότε να προκύψουν αιτήσεις γιατρών που θα συνοδεύονται και από το απαραίτητο τηλεφώνημα. Εξάλλου, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

Το ερώτημα που μπαίνει πλέον αμείλικτα για όλους τους υπόλοιπους είναι πόσο πια θα τους ανεχόμαστε;

ΥΓ

Εκλογές θα κάνετε τώρα ή να ντυθώ σπορ;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ