ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Η Ριζοσπαστική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση Αιτωλοακαρνανίας θέλησε, και λιγότερο επιδίωξε και κατάφερε, οφείλουμε να ομολογήσουμε, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της να μη λειτουργήσει σαν ένας ακόμη εκλογικός μηχανισμός της Αριστεράς που θα εμφανίζεται σαν κομήτης στην πολιτική ζωή του τόπου κάθε τέσσερα χρόνια καταγράφοντας απλώς τα εκλογικά ποσοστά της και στη συνέχεια θα λειτουργεί σαν μια άλλη κόκκινη AGB ερμηνεύοντας και περιμένοντας στωικά τις επόμενες εκλογές, κλίνοντας ταυτόχρονα και σε κάθε περίσταση σε όλες τις πτώσεις λέξεις όπως Αριστερά, επανάσταση, εργατική τάξη και άλλες τέτοιες βερμπαλιστικές φράσεις. Εξάλλου είναι γνωστό ότι εκεί που περισσεύουν τα επίθετα συνήθως υπάρχει τεράστιο έλλειμμα στα ουσιαστικά. Αντίθετα από όλα τα παραπάνω, φιλοδοξούμε να λειτουργήσουμε ως μια προωθητική δύναμη ανατροπής ή έστω προσπάθειας να ταράξουμε τα λιμνάζοντα ύδατα της περιοχής αναδεικνύοντας συνεχώς το όλο και πιο έντονα διογκούμενο κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό εκτιμούμε ότι θα συμβεί όταν καταφέρουμε να γειώσουμε τον πολιτικό μας λόγο με όλα εκείνα τα σημαντικά θέματα που απασχολούν τον κόσμο της εργασίας, τα μικρά και τα μεγάλα της καθημερινότητάς μας, τα τοπικά και τα γενικά. Έτσι σήμερα, ένα μόλις μήνα μετά τις τελευταίες εκλογές για τα δημοτικά και νομαρχιακά αξιώματα, η ΡΑΣΑ και η εφημερίδα ΡΩΓΜΗ, με αφορμή την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και σε πείσμα όσων αδιαφορούν ή το «τιμούν» με μνημόσυνα και με μια ρετρό διάθεση νοσταλγίας, παίρνει πρωτοβουλία να διοργανώσει τούτη εδώ την εκδήλωση προκειμένου να αναζητήσει το σημερινό του μήνυμα, την τωρινή του σημασία, να προσπαθήσει να βρει με άλλα λόγια το νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα, φέρνοντας στο προσκήνιο εδώ στην πόλη μας τη μεγαλειώδη σε έκταση, σε όγκο, σε παλμό, αλλά κυρίως σε πολιτικό περιεχόμενο απεργία των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας κυρίως εκπαίδευσης μέσα από τα μάτια δύο απεργών, αγωνιστών δασκάλων, ενός από την Αθήνα η οποία αποτέλεσε το κέντρο του απεργιακού αγώνα, και ενός από τα μέρη μας, όπου ο αγώνας ενδεχομένως υπήρξε και πιο δύσκολος σε σχέση με άλλες περιοχές, λόγω της καταθλιπτικής πολιτικής και όχι μόνο συγκυρίας που ταλανίζει τον τόπο μας. Φιλοδοξούμε επίσης να αναδείξουμε και τις επικείμενες συντηρητικές κατά τη γνώμη μας αναδιαρθρώσεις στο χώρο του σχολείου, κάτι που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανέναν μας.