BLUE TOOTH και ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ
Κατ' αρχήν δεν είναι ίσες οι ψήφοι όλων μας. Η έλλειψη απλής αναλογικής καθιστά αμέσως αμέσως την έλλειψη ισοπολιτείας σε πολιτικό επίπεδο σε πρώτο πλάνο. Έτσι οι ψηφοφόροι της αριστεράς ή οποιαδήποτε άλλου μικρού κόμματος δεν πρόκειται να εκπροσωπηθούν ποτέ στο μέτρο που τους αναλογεί στο κοινοβούλιο. Αυτά όσον αφορά τους πολιτικούς θεσμούς που τόσο πολύ και τόσοι πολλοί κόπτονται να διαφυλάξουν ως κόρην οφθαλμών. Να έρθουμε τώρα και στο κράτος, που κατά δήλωση του κ. Καραμανλή δεν ανήκει σε κανέναν. Τώρα, αν όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν διαφορετική αντίληψη από αυτόν, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς. Από τη μεταπολίτευση και δώθε τούτο το έρμο το κράτος δεν λειτούργησε παρά σαν λάφυρο για τους δύο επίδοξους εραστές της εξουσίας. Οι επιβήτορες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο, προσβάλλοντας συνεχώς και καθημερινά τα ιερά και τα όσιά μας. Η τελευταία μελέτη της ΓΣΕΕ για τις ιδιωτικές δαπάνες που αφορούν την παιδεία κατέδειξε αυτό που όλοι μας -άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, άλλος ήδη και άλλος στο μέλλον- έχει ή θα νιώσει στο πετσί του και στην τσέπη του. Πακτωλός χρημάτων φεύγει από τον οικογενειακό κορβανά για να καλύψει τα κενά -ποια κενά δηλαδή, τις τρύπες καλύτερα να λέμε- του δημόσιου σχολείου. Μια παιδεία δηλαδή τύποις δημόσια και δωρεάν που αδυνατεί να παίξει το ρόλο της, έστω αυτόν ενός αστικού σχολείου το οποίο θα δίνει τουλάχιστον τις απαιτούμενες δεξιότητες που απαιτεί η αγορά, η άλλη θεότητα που τόσοι και τόσοι σήμερα πίνουν νερό στο όνομά της. Σε ποιο κράτος του «αναπτυγμένου» τουλάχιστον κόσμου υπάρχουν φροντιστήρια που προσφέρουν -με το αζημίωτο, φυσικά- όλα εκείνα που όφειλε να προσφέρει το σχολείο; Σε ποιο κράτος που επαίρεται ότι έχει δημόσιο σύστημα υγείας δαπανώνται τόσα χρήματα για να καλυφθούν οι ελλείψεις και οι ανεπάρκειες αυτού ή, ακόμη χειρότερα, να διατηρηθεί και να συντηρηθεί ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας στο χώρο της υγείας; Για ποιο κράτος μάς μιλάνε, όταν αυτό συμπεριφέρεται με τόση αναλγησία σε μείζονα κοινωνικά προβλήματα, όπως αυτό της φτώχειας, της ανεργίας, των κοινωνικών αποκλεισμών; Ποιο κράτος ακριβώς υπερασπίζεται ο πρωθυπουργός, αυτό που ψεκάζει με απαγορευμένα και δηλητηριώδη για το στρατό χημικά αέρια την κάθε κοινωνική ομάδα που τολμά να ξεκουνηθεί από τον καναπέ της και από τις εμετικές τηλεοπτικές οθόνες, ή μήπως αυτό που τρώει σωρηδόν πρόστιμα από την ΕΕ για την απαράδεκτη κατάχρηση φυτοφαρμάκων από τους αγρότες μας, για τον καρκίνο που τους θερίζει, για τις ανεξέλεγκτες χωματερές και το δυσεπίλυτο πρόβλημα των σκουπιδιών; Πώς τολμά να ζητά το λόγο από αυτά τα παιδιά που αντί να υποβάλουν αιτήσεις στο SUPER DEAL, αντί να στέλνουν από τα κινητά τους την ψήφο τους για το ποιο τραγούδι θα στείλουμε φέτος στην EUROVISION, αντί να παρακαλάνε και να γίνονται χειροκροτητές και κλακαδόροι του τοπικού παράγοντα, δημάρχου, νομάρχη, βουλευτή, συνδικαλιστή, να τους βολέψει κάπου, διεκδικούν το αυτονόητο: μια αξιοπρεπή ζωή. Είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία μας που μια νέα γενιά ανθρώπων φαίνεται ότι θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Αφού της έκλεψαν την εφηβεία στραγγαλίζοντάς την με το να μάθει συνταγές μαγειρικής για να πετύχει στις περιβόητες εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, τώρα της λένε ότι αυτό που την περιμένει δεν είναι αυτό που νόμιζε. Το ζοφερό τοπίο του συνεχούς ανταγωνισμού που ξεδιπλώνεται καθημερινά μπροστά της, με την ταυτόχρονη αποδόμηση όσων θεωρούνταν μέχρι σήμερα σίγουρα και δεδομένα, όπως σταθερή και μόνιμη δουλειά, ασφάλεια και σύνταξη, είναι η αιτία των εξεγέρσεων. Θα πρέπει να ξέρουν όμως ότι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες, και απ' ό,τι φαίνεται τούτα τα παιδιά δεν είναι διατεθειμένα να τα παρατήσουν τόσο εύκολα όσο κάποιοι νομίζουν, απλούστατα γιατί δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Το μείζον θέμα λοιπόν για όλους μας είναι το εξής: δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στα «μπλε δόντια» και τα πράσινα άλογα ή τασσόμαστε με τον αγώνα των φοιτητών για μια αξιοπρεπή και με νόημα ζωή;
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου