Ένα campus στους κάμπους

Ιδιοτελώς αν το σκεφτώ, εμένα με συμφέρει. Ως σώγαμπρο, όπως σας έχω εξηγήσει άλλη φορά. Σε καμιά δεκαριά χρόνια η κόρη μου θα είναι δεκαοκτώ χρονών, σε ηλικία πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Λογικά, στην εξουσία θα είναι το ΠΑΣΟΚ, ο Παπανδρέου ΔΕΝ θα έχει καταργήσει τις εισαγωγικές εξετάσεις (ή θα τις έχει αντικαταστήσει με ΕΞΑΓΩΓΙΚΕΣ εξετάσεις) για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ούτε φυσικά το νόμο-πλαίσιο της Γιαννάκου (το πολύ να τον έχει αντικαταστήσει με νόμο Δαμανάκη ή Αποστολάκη, ή και νόμο ΠΑΓΚΑΛΟΥ, αν στο μεταξύ το εκκρεμές δεν έχει καταλήξει στο δεξιότερο άκρο του). Αν η κόρη μου δεν είναι αρκετά τυχερή ή αρκετά σπασίκλα για να περάσει σε ΑΕΙ της Αθήνας, θα έχει την εναλλακτική λύση ενός ανερχόμενου και πολλά υποσχόμενου περιφερειακού ΑΕΙ. Προφανώς, ως οικογένεια θα προτιμήσουμε το Πανεπιστήμιο Αγρινίου, που μέχρι τότε θα έχει αναπτυχθεί όχι μόνο με τέσσερα, αλλά με δεκατέσσερα τμήματα. Εμένα θα μου ‘ρθει και πιο φθηνά, το παιδί έχει δεσμούς εδώ, στα μέρη σας -εκ μητρός- και υποθέτω θα τη βγάλουμε με τη φιλοξενία των παππούδων, γιατί το καλύτερο κοινωνικό κράτος (και το μόνο χειροπιαστό εν Ελλάδι) είναι το ταμείο αλληλεγγύης της οικογένειας και των συγγενών. Αμοιβαίο, ανταποδοτικό και χωρίς μίζες και πολιτικό χρήμα.

Στο κάτω-κάτω, τι είναι η πατρίδα μας; Για την ακρίβεια, τι είναι η πατρίδα σας; (Εγώ φιλοξενούμενος είμαι.) Μην είν’ οι κάμποι; Φυσικά και είναι πρωτίστως οι κάμποι, τα πρώην καπνοχώραφα που προφανώς δεν μπορούν όλα να ενταχθούν όλα στο αναπτυξιακό όραμα του real estate. Πόσα σπίτια και πόσων τετραγωνικών θα έχει πια ο μέσος Αιτωλοακαρνάν; Περισσεύει πολύς κάμπος, και ποια καλύτερη λύση υπάρχει από το να αποδοθεί και να επενδυθεί στο μέλλον αυτού του τόπου, τη νεολαία και την εκπαίδευσή της; Ένα πανεπιστημιακό campus στους κάμπους, λοιπόν, αυτό είναι το μικρό τοπικό όραμα που είμαι πρόθυμος να ενστερνιστώ, αν και δεν μου πέφτει λόγος -πλην της μικρής ιδιοτελούς σκέψης που σας εμπιστεύτηκα στην αρχή για το μέλλον της κόρης μου (ως καθωσπρέπει μικροαστός, πρέπει να σκεφτώ το μέλλον των απογόνων μου).

Βεβαίως, η ειδική, αναγκαστική (αλλά και μελλοντικά ωφέλιμη) σχέση μου με το Αγρίνιο με εξαιρεί από το βασικό στόχο και προορισμό των ΑΕΙ και ΤΕΙ που σπέρνονται κάθε χρόνο σε όλη την ύπαιθρο, υποκαθιστώντας τις παλιές παραδοσιακές καλλιέργειες, όπως ο καπνός, τα μπαμπάκια και τα τριφύλλια. Δηλαδή, τη συντήρηση του «χειμερινού τουρισμού» που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με άξονα τα περιφερειακά πανεπιστήμια. Δυστυχώς για σας, εγώ δεν θα είμαι και τόσο καλός πελάτης, ως κατά το ήμισυ (και πλέον) τζαμπατζής. Σπίτι μάλλον δεν θα χρειαστεί να νοικιάσω για την κόρη μου, της οποίας η ιδιωτική κατανάλωση ως μελλοντικής φοιτήτριας Αγρινίου πιθανότατα θα περιοριστεί στα «ξίδια» και στα «φραπουτσίνο» κατά τα διαλείμματα της επίπονης μελέτης στην οποία είμαι βέβαιος ότι θα επιδίδεται με ζήλο. Ως εκ τούτου, η συμβολή μου στην τοπική οικονομία δια του ακαδημαϊκού τουρισμού μην περιμένετε να είναι μεγάλη. Αν και, γενικότερα, έχω αμφιβολίες για το πόσους από τους 100.000 Αγρινιώτες μπορούν να θρέψουν 500 ή 1.000 φοιτητές.

Παρά τον ενθουσιασμό μου ως προς το αίτημα της πανεπιστημιακής αυτονόμησης του Αγρινίου, το οποίο σας υποσχέθηκε ο Καραμανλής αλλά υπολογίζω ότι σε τρία τέρμινα θα σας ικανοποιήσει ο Παπανδρέου (αν το παρατηρήσετε προσεκτικά, κάπως έτσι γίνεται με τα έργα και τις τοπικές υποσχέσεις), δεν μπορώ να ενστερνιστώ τη στενότητα του ακαδημαϊκού ορίζοντα που διαβλέπω. Τι θα πει «μάρκετινγκ αγροτικών προϊόντων και εφοδιαστικής αλυσίδας»; Εκτός του ότι η κόρη μου προς το παρόν εμφανίζει μια κλίση στα μπιζού, στα καλλυντικά και τα αξεσουάρ ένδυσης (αλλά αυτό, θα μου πείτε, είναι δικό μου πρόβλημα), ποια ακριβώς αγροτικά προϊόντα μπορούν να δώσουν στο πανεπιστήμιο του μέλλοντός σας τον αναγκαίο δεσμό με την αγορά; Πού είναι το πνεύμα της Μπολόνια στην πρόταση αυτή; Ως εκ τούτου, υποψιάζομαι ότι η απόφαση Γιαννάκου να μην προβλέψει από φέτος το πολυπόθητο τέταρτο τμήμα που θα αποτελούσε το εφαλτήριο για τη δημιουργία αυτόνομου Πανεπιστημίου, είχε στόχο να προστατέψει εσάς και το πανεπιστήμιο του μέλλοντός σας από τη βέβαιη παρακμή.

Ας το σκεφτούμε ορθολογικά: Ποια είναι τα αγαθά που διαθέτει ή παράγει σε αφθονία η περιοχή και για τα οποία μπορεί να παρέχει τεχνογνωσία σ’ όλη την οικουμένη;

Εν αρχή ην το νερό. Η Αιτωλοακαρνανία διαψεύδει τα μακροπρόθεσμα μετεωρολογικά μοντέλα αλλά και τα μερομήνια και, σε καιρούς που το νερό εξελίσσεται στο χρηματιστηριακό προϊόν του μέλλοντος, δεν μπορεί παρά να εστιαστεί σ’ αυτό. Φέτος μπορεί να πήγε κομμάτι στραβά το πράγμα, αλλά εγώ δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι, με το που περνώ τη Γέφυρα, δεν πα να ‘χει καύσωνα και καθαρό ουρανό απ’ απέναντι, η βροχή είναι το πρώτο φαινόμενο που σε υποδέχεται απ’ το Αντίρριο και κάτω. Ξεκινάει και ξεχνά να σταματήσει. Προσωπικά, είμαι βέβαιος ότι αν πάθω ρευματισμούς θα σας το οφείλω, κι ας έρχομαι ελάχιστες μέρες το χρόνο. Σ’ αυτό το βασίλειο του νερού και της βροχής μπορεί ν’ αναπτυχθεί ένα ακαδημαϊκό διαμάντι που θα παράγει βροχοποιούς, οιωνοσκόπους και νερουλάδες. Στο βαθμό δε που αντιληφθεί και η εκκλησία τη σημασία της οριζόντιας πανεπιστημιακής ανάπτυξης, δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα να ολοκληρώσει την ολιστική, διεπιστημονική προσέγγιση του νερού με ένα εκκλησιαστικό τμήμα απόλυτης εξειδίκευσης σε κληρικούς προορισμένους για λιτανείες υπέρ της έλευσης βροχής στους άνυδρους, αποξηραμένους τόπους και καιρούς.

Και το δεύτερο ακαδημαϊκό πεδίο. Ποια οσμή εισβάλλει στα ρουθούνια του ανυποψίαστου επισκέπτη του Αγρινίου, ιδιαίτερα αν φτάσει εδώ βραδάκι; Η μυρωδιά του ψητού, της καμένης σάρκας του αμνοεριφίου -και δευτερευόντως του χοιρινού- που σε καλεί να αγνοήσεις τις απαγορεύσεις της σαρακοστής, να γράψεις στ’ αρχ… σου τους περιορισμούς του γιατρού και της υψηλής χοληστερίνης σου. Αυτή είναι η αλώβητη από το χρόνο και τον εκσυγχρονισμό Παλαιά Οικονομία στην οποία το Αγρίνιο κάνει πρωταθλητισμό. Μάνατζμεντ οβελιστηρίων, ψητοπωλείων, ουζερί και μεζεδοπωλείων είναι το πανεπιστημιακό πεδίο-πρόκληση στο οποίο θα σας συμβούλευα να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας. Κι αν στο πρώτο πεδίο, του νερού, μπορείτε να προσδοκάτε βάσιμα ότι θα αποτελέσετε πανελλαδικό μονοπώλιο, στο δεύτερο μπορείτε να προσδοκάτε τα πλεονεκτήματα του ανταγωνισμού, μια και θα συναγωνιστείτε στην τεχνογνωσία της εψήσεως όλες τις άλλες ανταγωνιστικές αγορές της Ρούμελης. Αλλά ποιος από σας δεν πιστεύει στο δημιουργικό, αναπτυξιακό περιεχόμενο του ανταγωνισμού, είτε αφορά τα μικροτσίπ είτε το κοντοσούβλι;

Στην επόμενη φάση, όταν η βροχή ποτίσει μέχρι μυελού των οστέων το πανελλήνιο απ’ έξω προς τα μέσα, κι όταν η χοληστερίνη φράξει κάθε αρτηρία μας από μέσα προς τα έξω, μπορείτε επάξια να απαιτήσετε και τη δημιουργία Ιατρικής Σχολής, και μάλιστα απόλυτης εξειδίκευσης στη ρευματοειδή αρθρίτιδα και στα καρδιαγγειακά. Σατανικό, ε;

ΚΙΜΠΙ