Νίκος Τεμπονέρας

Γενάρης τότε όπως και τώρα, κυβέρνηση ΝΔ τότε όπως και σήμερα, η παιδεία στους δρόμους και τότε και σήμερα. Ο Κ. Μητσοτάκης βρίσκεται στην πρωθυπουργία της χώρας έχοντας έτσι πραγματοποιήσει ένα απ’ τα δυο του μεγάλα όνειρα (το άλλο βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της εκκόλαψης). Υπουργός παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο σημερινός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Β. Κοντογιαννόπουλος. Στο διεθνές σκηνικό, όπως και σήμερα έτσι και τότε, ήταν το Ιράκ, καθώς βρισκόμαστε λίγο πριν την Καταιγίδα της Ερήμου και με τον Σαντάμ ζωντανό. Βρισκόμαστε ακόμη λίγους μήνες μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και την κυβέρνηση συνεργασίας, γνωστότερη και ως κυβέρνηση της ντροπής. Ο κόσμος μοιάζει να τα ’χει χαμένα. Αυτό το στοιχείο, καθώς και τον αιφνιδιασμό, αποπειράθηκε ο Κοντογιαννόπουλος να εκμεταλλευτεί. Ο Υπουργός Παιδείας στα τέλη Αυγούστου του ’90 εξαγγέλλει πολυνομοσχέδιο που προέβλεπε μέτρα και αλλαγές στο σύνολο της παιδείας μεταξύ των οποίων: μείωση αργιών, κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, γραπτές εξετάσεις στα γυμνάσια και στις δυο τελευταίες τάξεις του δημοτικού, επιστροφή της αριθμητικής βαθμολογίας στο δημοτικό, πόιντ ελέγχου της συμπεριφοράς των μαθητών στο σχολείο, κατάργηση των μαθητικών γενικών συνελεύσεων του σχολείου και απονεύρωση των μαθητικών κοινοτήτων, επιβολή ομοιόμορφης εμφάνισης-ποδιάς, έπαρση σημαίας, υποχρεωτικός εκκλησιασμός, αξιολόγηση εκπαιδευτικών, κατάργηση επετηρίδας και πρόσληψη εκπαιδευτικών κατόπιν συνέντευξης κ.α. Στο στόχαστρο του πολυνομοσχεδίου και η τριτοβάθμια εκπαίδευση για την οποία προβλέπονται: κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, εντατικοποίηση, περικοπή φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης των ΑΕΙ και κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τώρα αν πολλά απ’ αυτά σας φέρνουν κάτι απ’ την επικείμενη αναθεώρηση του άρθρου 16, πρόκειται απλώς για μια διαβολική σύμπτωση. Η αντίδραση της εκπαιδευτικής κοινότητας ήταν άμεση. Οι καταλήψεις στα Πανεπιστήμια, μετά από μαζικότατες γενικές συνελεύσεις, άρχισαν στα μέσα του Νοέμβρη και ήδη στις αρχές του Δεκέμβρη τα πιο πολλά ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας τελούσαν υπό κατάληψη με στόχο την απόσυρση του αντιδραστικού πολυνομοσχέδιου του Κοντογιαννόπουλου. Τότε ήταν που μπήκαν στο χορό και τα σχολεία. Σαν χιονοστιβάδα ο αριθμός των κατειλημμένων σχολείων αυξάνει μέρα με τη μέρα ξεπερνώντας το ψυχολογικό όριο των 2000. Πανικόβλητη η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να κλείσει το μέτωπο των σχολείων με κάθε τρόπο. Δίνονται οδηγίες στους διευθυντές για σπάσιμο αλυσίδων και λουκέτων, για απειλή των μαθητών με απουσίες και για συστάσεις προς τους γονείς των μαθητών να μαζέψουν τα «παλιόπαιδα», επιστρατεύονται σώματα «αγανακτισμένων» πολιτών και γονέων, συκοφαντούνται οι καταλήψεις κάνοντας λόγο για όργια και ναρκωτικά αλλά φευ. Τώρα αν όλα αυτά πάλι σας θυμίζουν κάτι απ’ τις πρόσφατες μαθητικές καταλήψεις και σας φέρνουν κάτι απ’ την Αμάρυνθο, πάλι πρόκειται για σύμπτωση. Οι διακοπές των Χριστουγέννων προς μεγάλη απογοήτευση της κυβέρνησης δεν εκτονώνουν την κατάσταση και τότε είναι που αναλαμβάνει δράση το παρακράτος της δεξιάς. Εκείνη την περίοδο στην Πάτρα η ανεργία καλπάζει, καθώς μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που απασχολούν εκατοντάδες εργαζομένους, μεταξύ των οποίων και η Πειραϊκή- Πατραϊκή, έχουν κλείσει ή ετοιμάζονται να κλείσουν πετώντας στο δρόμο και βυθίζοντας στην ανασφάλεια χιλιάδες ανθρώπους μαζί με τις οικογένειές τους. Διορισμένος νομάρχης Αχαΐας την ίδια περίοδο κάποιος Τάγαρης ο οποίος διαμηνύει σ’ όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις πως «οι πολίτες της Πάτρας θα σπάσουν τις καταλήψεις». Έτσι, κινητοποιεί ομάδες τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ, τους Κένταυρους και τους Ρέιντζερς, που φτιάχτηκαν σαν ομάδες κρούσης της ΟΝΝΕΔ επί προεδρίας Μειμαράκη και Βουλγαράκη, με στόχο την ανακατάληψη των σχολείων της Πάτρας από τα χέρια των μαθητών. Επικεφαλείς τους είναι ο δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Πάτρας Γιάννης Καλαμπόκας και τα γνωστά στελέχη της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα, Μαραγκός και Σπίνος, καθώς και πολλοί άλλοι. Απευθυνόμενοι στους καθηγητές, που υποστηρίζουν και περιφρουρούν τις καταλήψεις, κάνουν αφισοκολλήσεις σ’ όλη την Πάτρα προτρέποντάς τους για «λιγότερα λόγια και περισσότερη δουλειά». Ήδη απ’ τις 7 του Γενάρη σ’ αρκετά σχολικά συγκροτήματα της Πάτρας σημειώνονται τα πρώτα επεισόδια μεταξύ μαθητών-καθηγητών-φοιτητών απ’ τη μια και των γνωστών τραμπούκων από την άλλη. Στις 8 του Γενάρη το απόγευμα ξεκινούν ν’ ανακαταλάβουν όσα περισσότερα σχολεία γίνεται: να εκδιωχθούν οι μαθητές και να παραδοθούν τα σχολεία στους διευθυντές. Αφού περνούν από διάφορα σχολεία προκαλώντας επεισόδια με τις ομάδες περιφρούρησης, αργά το βράδυ φθάνουν αποφασισμένοι στο 3^ο Λύκειο Πάτρας το οποίο περιφρουρείται από μαθητές, καθηγητές και φοιτητές. Επιτίθενται με λύσσα κρατώντας ρόπαλα, καρέκλες, αλυσίδες και λοστούς εναντίον των ομάδων περιφρούρησης. Ο καθηγητής μαθηματικών Νίκος Τεμπονέρας 37 ετών, μέλος του ΕΑΜ (Εργατικό Αντιμπεριαλιστικό Μέτωπο), ομάδας που είχε αποσχιστεί απ’ το ΚΚΕ, στην προσπάθειά του να υπερασπισθεί τους καταληψίες μαθητές πέφτει κλινικά νεκρός μετά από δολοφονικό χτύπημα που δέχθηκε και μεταφέρεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο όπου απλά μετά από λίγο διαπιστώνεται και ανακοινώνεται ο θάνατός του. Μια πολιτική δολοφονία. Φυσικός αυτουργός ο Γιάννης Καλαμπόκας. Ηθικοί αυτουργοί: κυβέρνηση, Κοντογιαννόπουλος, Τάγαρης`, ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ και η αστυνομική διεύθυνση Αχαΐας η οποία γνώριζε για τις ανακαταλήψεις. Τα νέα ταξιδεύουν με απίστευτη ταχύτητα στην Πάτρα. στην Αθήνα και σ’ όλη την Ελλάδα. Οι επόμενες μέρες χαρακτηρίζονται από πραγματικές μάχες στους δρόμους της Πάτρας και κυρίως της Αθήνας. Στην Αθήνα, χιλιάδες άνθρωποι επί τρεις μέρες κατακλύζουν το κέντρο της διαμαρτυρόμενοι για την κυβερνητική πολιτική. Γίνεται εκτεταμένη χρήση χημικών και δακρυγόνων με αποτέλεσμα ένα απ’ αυτά να προκαλέσει πυρκαγιά στον 1^ο όροφο του καταστήματος Κ. Μαρούση στην οδό Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους και τέσσερις άνθρωποι να βρουν τραγικό θάνατο. Ο Κοντογιαννόπουλος παραιτείται και το νομοσχέδιο αποσύρεται.